Vandaag, 10 december, ontvingen wij het trieste bericht dat Richard Nieuwhof op 37 jarige leeftijd is overleden. Ongeveer tweeënhalf jaar geleden werd bij Richard een, in eerste instantie goedaardige, hersentumor ontdekt. Bijna een jaar later bleek de tumor kwaadaardig te zijn geworden waarna behandeling volgde. Zelfs voor een winnaar als Richard bleek dit  tevergeefs te zijn met het overlijden afgelopen nacht als triest gevolg.

De korfbalvereniging DIO is Richard enorm veel dank verschuldigd. Op 14- jarige leeftijd kwam Richard bij DIO korfballen, nadat het gezin Nieuwhof vanuit Leusden in Oosterwolde kwam te wonen. Richard voelde zich snel thuis bij DIO en ontwikkelde zich als een echt verenigingsmens. Hij was jarenlang trainer/coach van verschillende jeugdteams. Er is haast geen senior die in de jeugd niet door Richard werd begeleid. Daarnaast was Richard jarenlang lid van de technische commissie en nam hij vele jaren zitting in het bestuur. Ook als sfeermaker binnen de club speelde hij een grote rol. Met medekorfbalvrienden organiseerde hij een jaarlijks terugkerend feest in het dorpshuis van Langedijke. Maar bovenal was Richard speler en boegbeeld van het vlaggenschip van DIO. 

Bijna twintig jaar lang speelde hij in het eerste team van DIO. Vele jaren hiervan was Richard aanvoerder van het eerste team. Hij name dit serieus en was een echte aanvoerder. Gedurende al die jaren ontwikkelde Richard zich als een fantastische speler en geducht tegenstander. Met zijn lengte en atletisch vermogen was hij een ware plaag voor elke tegenstander. Het was een fantastisch periode voor DIO, waarin Richard  en zijn teamgenoten wekelijks lieten zien waarom het lastig korfballen was tegen DIO. Met name in de thuishal werden prachtige overwinningen behaald. Een volle sporthal met niet alleen supporters uit Oosterwolde genoot volop van deze tijd. 

Scoren van grote afstand werd zijn specialiteit waarbij zijn karakteristieke schot opvallend te noemen was. Richard was opmerkelijk snel en behendig voor iemand van zijn lengte en menig tegenstander werd dan ook het bos ingestuurd. Dat niet elke doorloopbal een goal opleverde werd hem hierbij vergeven. Misschien wel het mooiste was steeds zijn manier van juichen na een doelpunt: vol passie en emotie, soms hierbij beide handen in de lucht stekend en naar het publiek of reservebank kijkend. Als het niet liep in een wedstrijd kon Richard verbaal de boel op scherp zetten. Hij was fanatiek, ook tegen de scheidsrechter en tegenstander, maar ging mede door zijn slimheid nooit over het randje. 

Zondag 10 mei 2009 speelde Richard zijn laatste wedstrijd in het eerste team tegen Olympia. Daarna speelde hij nog een half jaar, tot het niet meer ging, in het tweede team van DIO.

Tijdens zijn ziekte bezocht Richard trouw alle wedstrijden van zijn DIO, immer vergezeld door zijn ouders. Ook uitwedstrijden werden hierbij niet overgeslagen. 

Richard speelde met DIO nooit hoger dan de eerste klasse. Dat hoger spelen zeker tot zijn mogelijkheden behoorde blijkt wel uit het feit dat hij ieder jaar wel gevraagd werd door een of meer verenigen uit het Noorden . Zeker in zijn beste jaren  vroegen veel hoger spelende clubs of Richard een overstap zag zitten. Richard bleef echter altijd zijn club DIO trouw, iets wat hem enorm valt te prijzen. Korfballen bij DIO met zijn vrienden en vriendinnen, was wat hij graag wilde. Zelden tot nooit zegde hij in die bijna twintig jaar een wedstrijd af en altijd twee keer per week trainen was voor hem vanzelfsprekend. Hoe druk Richard het ook had met zijn werk en gezin op de training was hij er altijd. Dit hoort  nu eenmaal zo, aldus Richard. Ook hierin was hij een voorbeeld voor anderen. 

Op 2 januari 2011 nam Richard afscheid van de actieve korfbalsport. Er werd voor hem een wedstrijd georganiseerd met (oud-)spelers van DIO en tegenstanders van Richard. Het werd een bijzonder eerbetoon.

Dit in memoriam is te kort om zijn verdiensten voor DIO te beschrijven. Wat blijft is de vraag waarom hem dit moest overkomen. Iemand in de bloei van zijn leven, vader en echtgenoot en een enorm goed en fijn mens. Dit is zo oneerlijk. Zijn ziekte was al een klap voor de korfbalvereniging DIO, de impact van zijn overlijden is enorm!

De korfbalverenging DIO wenst zijn vrouw Mireille, zoon Wesley en dochter Kyra ongelofelijk veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Dit geldt ook voor zijn ouders en schoonouders, zijn zus Karin en haar gezin en alle overige familieleden, (korfbal) vrienden en de rest die van Richard houdt.

Bestuur KV DIO